Zo voelt het leven als je EB hebt
Vertrek van Denise Tison als EB-nurse
Op de Debra-Dag 2016 namen we officieel afscheid van Denise Tison als EB-nurse. Met veel lovende woorden en complimentjes, waar ze van ging blozen. Getuigenissen, foto’s, cadeautjes, een traan.
Samen met collega van het eerste uur, Annick De Jonge, heeft Denise bergen werk verzet. Omdat de patiëntjes hun zo na aan het hart lagen. Dankjewel, namens alle families die jullie al die jaren met zoveel warme inzet hebt begeleid.
Lieve Denise
We wisten dat het er ging van komen. Je mail onlangs, waarin je bevestigde dat je stopt met je werk als EB-verpleegkundige op Gasthuisberg, stemde ons droevig. Maar wel dankbaar! Vandaag, 23 oktober 2016, op onze 17de Debra Dag (je hebt bijna al onze jaarlijkse ontmoetingsdagen meegemaakt), nemen we officieel afscheid.
Bijna 20 jaar heb je lief en leed gedeeld met onze patiëntjes en hun families en met onze vereniging. Wij waren vaak heel veeleisend …
In het begin bestond het team uit Prof. Naulaers, Dr. Morren, Inge Droesbeke, Tessa Bosmans, Annick De Jonge en jou. Langzaam aan zijn jullie uitgegroeid tot een volledig multidisciplinair team, dat nu ook aangesloten is bij EB-Clinet, het internationale netwerk van EB-expertcentra.
Samen met collega van het eerste uur, Annick De Jonge, heb je bergen werk verzet. Omdat de patiëntjes jullie zo nauw aan het hart lagen.
Van verschillende kindjes hebben jullie op pijnlijke wijze afscheid moeten nemen, en steeds was er grote bewondering en respect voor de inzet van de ouders en de verzorgenden.
Na het vertrek van Annick stond je er een tijdje alleen voor, wat niet altijd gemakkelijk was. Maar ook dat heb je opgevangen. Nu heb je een jonge, frisse collega, Caroline De Reu, die het werk gaat verderzetten samen met de andere teamleden.
Bedankt voor de samenwerking al die jaren!
Enkele getuigenissen van ouders:
“Wij kennen Denise al sinds de geboorte van onze dochter. Zij was onze eerste steun en toeverlaat gedurende de eerste, moeilijke weken.”
“Je was er op het moment dat onze wereld instortte en daarna om ons verder op weg te helpen.”
“Je sprak woorden van warmte wanneer we het even niet zagen zitten.”
“Je blijft altijd met ons gezin verbonden. Bedankt."
Dit is wat ons drijft om verder te timmeren aan de weg!
